Boeken

GESCHIEDENIS

In november 1918 kwam er een einde aan de
gruwelijk gevoerde Eerste Wereldoorlog, maar
dat leidde in Duitsland niet tot vredige taferelen.
Een massale arbeidersopstand werd neergeslagen.
Geweld en haat heersten in de politiek en op straat.
Honderdduizenden bleken gevoelig voor geweld-
dadige verlossingstheorieën.
Hoe kon dat?
Jos Bours ontdekte dat het vooral ging om jonge
mannen met een diepgevoelde haat tegen socialisten,
democraten, hun (symbolische) vaders.
En tegen… vrouwen.
Hun angsten en emotionele onzekerheden gingen ze
te lijf met mannelijke hardheid.
‘Vastbesloten naar buiten, gesloten naar binnen’.
Gek genoeg was dat niet alleen het geval bij bijvoorbeeld
extreemrechtse vrijkorpsofficieren.
Geweldfantasieën en vrouwenhaat waren ook te vinden
bij kunstenaars als Brecht, Dix en Grosz, toch bepaald
geen nazi’s avant la lettre.
Hoe hebben die jonge mannen hun wereld gevoeld?
En zegt dat misschien ook iets over onze tijd?

FICTIE:

We schrijven het jaar 1721. Anna, een meisje van 16 en haar vriend Jean komen met hun pasgeboren zoon Joes aan in het Zuid-Limburgse Schinnen. Ze zijn op de vlucht voor schande en armoe. Bij aankomst overlijdt vader Jean plotseling. Nu moet Anna zich met haar kindje alléén zien te redden in een streng-religieuze omgeving. Waar het op dat moment onrustig is. De bevolking verarmt, ’s nachts wordt er ingebroken in kerken en grote boerderijen. De autoriteiten reageren genadeloos:in honderden processen worden honderden mensen vervolgd en ter dood gebracht,de zogenaamde bokkenrijders.
De jonge moeder en haar zoontje Joes worden aanvankelijk meegesleurd in die kolkende stroom. Maar in de loop der jaren lijkt Anna greep te krijgen op haar leven. Het gaat steeds beter met haar en haar zoontje. En toch wringt er iets. Hoe meer het leven haar schenkt, hoe meer ze kwijtraakt.
2018

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Voorkant-Omslag-De-jongens-van-het-Glaspaleis-3-2.jpg — Een Limburgs dorpje aan het begin van de jaren ’50 van de vorige eeuw. Jote, Nate en Miele zijn drie broers die op jonge leeftijd hun ouders verliezen. Hun moeder raakt overstuur na de onverwachte dood van hun vader, die verkoper was in het beroemde Heerlense Glaspaleis. De jongens worden verdeeld over de rest van de familie. Ze komen terecht tussen merkwaardige,soms aardige, soms boosaardige, maar immer onberekenbare volwassenen met hun codes en taboes. Langzaam maar zeker vinden ze de weg terug naar de verbondenheid van vroeger, maar die wordt danig op de proef gesteld.
Zie voor reacties: www.dejongensvanhetglaspaleis.com/reacties-2/
2014

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Duivelsking-jpg-1-968x1024.jpg — In een land waar iedereen gelukkig is, zaait de duivel ongeluk. Zelfs de muziek moet verdreven worden, maar een kleine herdersjongen met een fluit bindt de strijd aan met de duivel.
Sprookje voor kinderen en volwassenen.
1980

ERVARINGSVERHALEN:

Zestig Limburgse ex-mijnwerkers
en hun vrouwen vertellen over hun leven en hun werk in de mijnen
1979

Montage van vraaggesprekken met 30 Utrechtse WAO-ers en hun vrouwen.
1981.

**Recensie**
Dit is het verhaal over een staalfabriek uit Utrecht, aan het begin van deze eeuw ontstaan, in de jaren zeventig ten onder gegaan. Verteld door de arbeiders zelf. Zij schetsen een beeld van zwaar en ongezond werk, van ongelukken en onregelmatige diensten,maar ook van kameraadschap en saamhorigheid. Opvallend is dat er desondanks zoveel heimwee klinkt naar de tijd bij Demka. Dat zijn de geheimzinnige banden waarmee zovelen zich aan hun werkgemeenschap verbonden voelen.
Het is verheugend dat op deze manier een stukje oral history traditie wordt toegevoegd. Een boeiend boek geïllustreerd met mooie foto’s.
(NBD|Biblion recensie,
B. Freriks.)
1988

**Recensie:**
In 2002 sloot de Cereolfabriek aan het Merwedekanaal in Utrecht definitief haar deuren. Niet uit economische overwegingen, want de sojaverwerking die er tot dan toe had plaatsgevonden, was nog altijd winstgevend, maar door protesten van omwonenden die de overlast beu waren. Na jaren van leegstand volgden sloop en herbestemming van het karakteristieke hoofdgebouw.
In dit boek komen de oud-medewerkers aan het woord die er soms tientallen jaren gewerkt hebben. Ondanks de zware en soms gevaarlijke werkomstandigheden kijken zij zonder uitzondering met weemoed terug op dit verleden, waarin veel overuren werden gemaakt om het productieproces in de verouderde installaties draaiende te houden, maar de collegialiteit groot was. Die werkgemeenschap werd alleen maar hechter toen de druk van buiten toenam om de fabriek te sluiten. Geïllustreerd met mooie foto’s vertellen zij het boeiende verhaal van hun strijd die niet te winnen was en exemplarisch is voor zoveel andere vormen van oude industrie die een kenmerkende plaats had binnen een stad maar uiteindelijk toch werd ingehaald door de tijd.
Marc Busio.
2014

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is lombok-boek-kopie-733x1024.jpg — Verhalen van bewoners uit een multiculturele Utrechtse wijk.
2004

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Hooipoort-731x1024.jpg — Een klein fotoboek over ‘de Hooipoort’ in Utrecht met uit interviews genomen onderschriften.
1997.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is bouwvakbijlage-743x1024.jpg — Vrij Nederland – kleurenbijlage over twee bouwprojecten in Utrecht.
1986

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Nee-dan-wij-JPG-1-800x1024.jpg — Ervaringsverhalen van mensen uit de Utrechtse wijk Pijlsweerd over generatieverschillen.
1980

COMMUNITY THEATER: verslagen en theorieën.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Lombok-wereldwijk.jpg — Terugblik op zeven jaar Community Therater in Utrecht.
1984